Wielkie gwiazdy sportu oraz filary współczesnej hodowli, partnerzy sportowi na początku kariery oraz już u szczytu… W tym roku straciliśmy wiele wspaniałych koni – poniżej można znaleźć ich spis wraz z krótkimi opisami.
Jazz (Cocktail – Charmante/Ulster), ur. 1991 r.
Dawał jeźdźcom radość z jazdy i pozytywnie wpływał na ich samopoczucie, co przekładało się też na wyniki, a w szerszym ujęciu był w Holandii tym samym, czym oldenburski Donnerhall (Donnerwetter – Ninette/Markus) w Niemczech, tzn. koniem, który odmienił oblicze nowoczesnej hodowli koni ujeżdżeniowych.
Blue Hors Don Schufro (Donnerhall – Fiesta/Pik Bube I), ur. 1993 r.
Kolekcjoner medali i jeden z filarów współczesnej hodowli koni ujeżdżeniowych. Przez 20 lat był wizytówką duńskiej stacji ogierów Blue Hors, a jego wpływ na hodowlę w różnych krajach jest nieoceniony.
Kannan (Voltaire – Cemeta/Nimmerdor), ur. 1992 r.
Powszechnie uważany za jednego z najlepszych reproduktorów świata – jego potomstwo jest cenione przez czołowych skoczków i WKKW-istów, a dobre geny przechodzą też na kolejne pokolenia, czego przykładem może być Bacardi VDL (Corland – Supardi/Kannan).
Zucchero OLD (Zonik N.O.P. – Performance/Prince Thatch), ur. 2013 r.
Już w zeszłym roku zyskał opinię jednego z najbardziej utalentowanych koni ujeżdżeniowych, a powodem było wywalczenie złota podczas Mistrzostw Świata Młodych Koni (2019).
Oxalis da Meia Lua (Xaquiro – Fama/Marialva), ur. 1995 r.
Nie zawsze miał z nią łatwo – była klaczą o silnej osobowości – ale to właśnie Oxalis przyczyniła się do tego, by dresażysta Miguel Ralão Duarte (POR) zaczął startować na poziomie międzynarodowym. Warto też dodać, że była jednym z pierwszych koni rasy lusitano, którego wcielono do reprezentacji narodowej.
Atiqua (Quantum – Ola Primavera/Lordanos), ur. 2012 r.
Klacz miała na koncie wiele udanych startów, w tym także na poziomie Grand Prix (150 cm). Wraz z Jakubem Krzyżosiakiem (POL) wywalczyla np. 1. miejsce w finale Małej Rundy w Jakubowicach (2014) czy 1. miejsce w sztafecie w ramach Cavaliady Future (2015). 
Qui Gigi (Quidam's Rubin – Hagranja/Grannus), ur. 2007 r.
Waleczność, zaangażowanie i pełne oddanie swojemu jeźdźcowi – taki był wałach Qui Gigi, o czym przekonał się np. Seweryn Murdzia (POL).
Blue Hors Romanov (Rohdiamant – Rumirell/Grundstein II), ur. 2000 r.
Owoc programu hodowlanego, polegającego na otrzymaniu najlepszych koni skokowych i ujeżdżeniowych. Blue Hors Romanov spełnił wszelkie wymagania z nawiązką, stając się jednym z najlepszych koni ujeżdżeniowych naszych czasów
Bayro (Casantos – Vanya/Corland), ur. 2006 r.
Wałach sprawdził się w zarówno skokach, jak i WKKW, a przez lata dosiadał go Tim Lips (NED), z którym m.in. wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016).
Ernestyna (Piechur – Erwina/Palas), ur. 1989 r.
Najjaśniejsza gwiazda Stadniny Koni w Michałowie i nestorka tamtejszego stada, matka m.in. ogiera Ekstern (Monogramm – Ernestyna/Piechur), prawnuka legendarnego Baska (Witraż – Bałałajka/Amurath Sahib).
Eliot (Elton – Anka/Capitan), 1996 r.
Dzięki Eliotowi powożący Bartłomiej Kwiatek (POL) zdobył pierwsze swoje mistrzostwo Polski w życiu, a potem jeszcze poznał smak zawodów na poziomie międzynarodowym.
Meilenstein (Millennium – Duella/Donnerhall), ur. 2015 r.
Premiowany ogier ujeżdżeniowy, który podczas aukcji zorganizowanej po Korungu Związku Hanowerskiego (2017) uzyskał kwotę 140 tys. euro.
Blue Hors Don Caruso (Don Schufro – Bordeaux /Bolero), ur. 1999 r.
Bardzo dobry koń ujeżdżeniowy, którego trenował sam Andreas Helgstrand (DEN), będący wówczas głównym jeźdźcem w Blue Hors Stud. Ogier wywalczył np. brąz podczas Duńskich Mistrzostw Młodych Koni (2004) w kategorii koni 5-letnich.
Blue Hors Dalian (Dancier – Sunshine/Sir Donnerhall), ur. 2017 r.
Był wielką nadzieją stadniny Blue Hors, lecz niestety wszystkie plany zostały brutalnie przerwane przez nagłe odejście tego zaledwie 3-letniego ogiera. Koń na nic nie chorował, dlatego sprawą zajęli się patolodzy weterynaryjni z Uniwersytetu Kopenhaskiego.
Carla 113 (Elvis – Candy/Goldschlaeger), 2002 r.
Przyszła na świat w Drei W Stud Farms, a chwilę później trafiła pod opiekę Klaudii Siarkiewicz (POL), z którą potem dotarła aż do poziomu międzynarodowego. Para wzięła udział w np. 2-gwiazdkowych zmaganiach w Wiener Neustadt (2013). 
Maifleur (Gershwin – Weidyfleur/Heidelberg), ur. 1994 r.
Zdobywczyni zaszczytnego tytułu Keur i matka słynnego Valegro (Negro – Maifleur/Gershwin), z którym Charlotte Dujardin (GBR) wywalczyła aż dwa złote medale olimpijskie w klasyfikacji indywidualnej (2012, 2016). 
Damar (Alger – Dama/Baca), ur. 1993 r.
Niespotykana uroda, inteligencja i temperament – wszystkie te cechy sprawiły, że to właśnie Damar został wybrany do zagrania dzielnego wierzchowca Bohuna w filmie „Ogniem i mieczem”. W późniejszych latach nawiązał bardzo silną więź z Jerzym Sawką, dyrektorem Wrocławskiego Toru Wyścigów Konnych – Partynice.
Duke of Hearts (Halling – Daytona Beach/Konigsstuhl), ur. 1999 r.
Perła niemieckiej stadniny Lehnhardtów i prawdziwy przyjaciel tej rodziny. Jego potomstwo sprawdza się zarówno w hodowli, jak i sporcie, szczególnie w WKKW.
Chuck Bass (Clarimo Ask – Karett I/Cascavelle), ur. 2012 r.
Przez lata tworzył zgrany duet z Natalią Czernik (POL), a wśród ważniejszych sukcesów tej pary należy wymienić uczestnictwo w Mistrzostwach Świata Młodych Koni w skokach przez przeszkody w Lanaken (2018).
Prince of Ecosse (Ecosse – Princess Dancer/Suave Dancer), ur. 2009 r.
Początkowo obiecujący koń wyścigowy z 5 zwycięstwami na koncie, a potem czołowy ogier mazurskiej Stadniny Pegaz.
HH Rebozo (Tlaloc la Silla – Renata la Silla/Ramiroz), ur. 2000 r.
Rodrigo Pessoa (BRA) wystartował z nim np. podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie (2012) czy Światowych Igrzysk Jeździeckich w Lexington (2010).
Eden C (Enzo – Silken Sable/Genesis C), ur. 2005 r.
Multimedalistą najważniejszych wydarzeń w świecie koni arabskich i rewelacyjny reproduktor. Był używany w m.in. SK Michałów i SK Janów Podlaski.
Bon Ami (Pavarotti van de Helle – Onka A I/Richebourg), ur. 2001 r.
Wyjątkowy wałach, dzięki któremu Scott Brash (GBR) stał się numerem 1 wśród skoczków. To właśnie z tym koniem Brytyjczyk odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata (2011).
Palabra (Enzo – Palmeta/Ecaho), ur. 2007 r.
Duma Stadniny Koni Janów Podlaski, m.in. Czempionka Polski Klaczy Młodszych (2008) czy zdobywczyni 6. miejsca w Pucharze Narodów Koni Arabskich w Akwizgranie (2008). W trakcie aukcji Pride of Poland (2011) została sprzedana do Arabii Saudyjskiej.
Contucci (Caprimond – Laureen/Lungau), 1993 r.
Wielką sensację wzbudził już w 1996 r., gdy ukończył test 100-dniowy z imponującym wynikiem 147,11 za ujeżdżenie, a potem przyszedł czas na kolejne sukcesy, np. uzyskanie tytułu USEF Dressage Breeding Sire of the Year (2005).
Flora de Mariposa (For Pleasure – Adeline/Power Light), ur. 2005 r.
Wykonywanie pięknych skoków nie sprawiało jej żadnych trudności, a utworzenie duetu z Penelope Leprevost (FRA) zaowocowało zdobyciem m.in. złota druż. podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016).
Vinchester (Huppydam es Horts – Olympia d'Oreal/Iris de Celland), ur. 2009 r.
Jeden z koni Edwiny Tops-Alexander (AUS). Para zajęła np. 1. miejsce w grudniowych zawodach Longines FEI World Cup w La Coruña (2018) na poziomie 5 gwiazdek.
Bernay (Boston – Lady Leatherdale/Lord Loxley), ur. 2011 r.
Dresażystka Simone Pearce (AUS) pożegnała go słowami: „Byłeś gwiazdą, komikiem, showmanem, przyjacielem i prawdziwym tancerzem…”. Ogier miał tylko 9 lat. 
Berlin (Cassini I – Cathleen W/Caretino 2), ur. 1994 r.
Bez niego Gerco Schröder (NED) mógłby być w innym miejscu swojej kariery. Duet wywalczył np. złoto w klasyfikacji drużynowej podczas Światowych Igrzysk Jeździeckich w Akwizgranie (2006) czy złoto druż. na Mistrzostwach Europy w Mannheim (2007). 
Azubi-S (Acobat I – Z-Coco Chanel/Cantus), ur. 1993 r.
Świetny sportowiec, uczestnik wielu konkursów Grand Prix na poziomie krajowym i międzynarodowym, a także medalista młodzieżowych Mistrzostw Polski. Do Polski sprowadził go Stanisław Figlerowicz.
Fine Feeling S (Fabriano – Traeumerin/Trapper), ur. 1997 r.
Multimedalistka najważniejszych zawodów w paraujeżdżeniu oraz niepokonana rekordzistka konkursu Grand Prix Kür, dzięki której Pepo Puch (AUT) mógł wspiąć się na sam szczyt.
Flipper d'Elle (Double Espoir – Pavlova des Malais/Jalisco B) ur. 1993 r.
Ceniony reproduktor (warto dodać, że jego potomstwo sprawdza się w skokach i WKKW) oraz sportowiec – wraz z Laurentem Goffinetem (FRA) uczestniczył w np. Światowych Igrzyskach Jeździeckich w Akwizgranie (2006).
Baloussini (Baloubet du Rouet – Clear MInd/Cassini I), ur. 2005
Sprawdzony koń dzisiejszych liderów Rankingu Longines, który miał na koncie 190 startów na poziomie międzynarodowym.
Totilas (Gribaldi – Lominka/Glendale), ur. 2000 r.
Niekwestionowana perła ujeżdżenia, wręcz synonim tej konkurencji. Przyczyną odejścia „gwiazdy rocka w świecie koni” był atak kolki.
