Zespół Cushinga koni to schorzenie opisywane u tego gatunku stosunkowo rzadko, jednak o wzrastającym znaczeniu. O jej przybliżenie poprosiliśmy lekarza weterynarii.
Przyczyny występowania zespołu Cushinga
Przyczyną występowania symptomów choroby są zaburzenia funkcjonowania części pośredniej przysadki mózgowej (związane głównie z nowotworzeniem tego obszaru), skutkujące dysfunkcją osi hormonalnej podwzgórze – przysadka – nadnercza. U zwierząt mięsożernych oraz człowieka, choroba Cushinga związana jest z nadczynnością kory nadnerczy, dlatego zespół obserwowany u koni nazywany jest często chorobą podobną do zespołu Cushinga (Cushing-like syndrome in horses).
Objawy, które powinny nas zaniepokoić
Pomimo różnic w patogenezie choroby pomiędzy gatunkami, objawy choroby u koni przypominają te występujące u innych gatunków. Należą do nich:
Rozpoznanie
Podejrzenie choroby nasuwają objawy kliniczne, jednak właściwa diagnoza może być postawiona dopiero po wykonaniu odpowiednich testów diagnostycznych. Do najczęściej stosowanych należą: test hamowania małą dawką deksametazonu, test stymulacji przy użyciu ACTH, skojarzony test supresji deksametazonem oraz stymulacji TRH. Każdy z wymienionych testów wymaga kilkukrotnego pobrania próbki krwi w odpowiednich odstępach czasu, zależnych od podawanych substancji mających stymulować odpowiedź organizmu. Porównanie wyników badania stężenia kortyzolu w poszczególnych próbkach daje odpowiedź czy oś hormonalna organizmu funkcjonuje prawidłowo, czy jest zaburzona.
Leczenie
Zespół Cushinga jest chorobą nieuleczalną, jednak zastosowanie odpowiedniej terapii może w znacznym stopniu poprawić jakość życia chorego zwierzęcia i ograniczyć występowanie powikłań. Średni czas życia odpowiednio prowadzonych pacjentów, od momentu zdiagnozowania i podjęcia leczenia, wynosi 5-7 lat. Postępowanie terapeutyczne ma na celu przede wszystkim zmniejszenie produkcji ACTH w przysadce mózgowej lub ograniczenie skutków działania kortyzolu w organizmie – zależnie od wybranych leków. Terapia niestety jest kosztowna, i musi być prowadzona w sposób ciągły, co sprawia, że właściciel chorego konia nie zawsze decyduje się na jej zastosowanie.
Ważnym aspektem prowadzenia terapii jest stosowanie odpowiedniego żywienia, ponieważ zespół Cushinga związany jest z występowaniem insulinooporności. Dlatego kluczowe jest ograniczenie w dawce pokarmowej pasz o wysokiej zawartości łatwo strawnych węglowodanów. Najlepszym rozwiązaniem jest skomponowanie dawki pokarmowej chorego konia po konsultacji ze specjalistą żywienia koni.
Autorką artykułu jest
lek.wet. Aleksandra Falkowska, absolwentka
Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, która swoje doświadczenie zdobywała w Niemczech m.in.
w Gestuet Lewitz i w Tierklinik Grossmoor.
Obecnie prowadzi własny gabinet weterynaryjny - Kopytko Vet