Gdyby Milton (Marius – Aston Answer/Any Questions) rozumiał ludzi, we wczesnej młodości usłyszałby, że jest „śmiesznie wyglądający, brzydki i nie większy od kuca”. Osoba, która wypowiedziała te słowa, nie miała pojęcia, jak bardzo się myli! Milton wyrósł na pierwszego „milionera” wśród koni skokowych i ulubieńca Brytyjczyków, wspominanego przez setki tysięcy fanów jako błyskotliwy i charyzmatyczny, stając się legendą.
Rodowód i pierwsze lata życia
Przyszła gwiazda urodziła się 16 lutego 1977 r. pod okiem Johna Hardinga-Rollsa, który nadał mu imię Marius Silver Jubilee. Hodowca zadbał o staranną selekcję, a trzeba dodać, że w tamtym okresie brytyjska hodowla koni sportowych dopiero raczkowała. Ojcem Miltona był Marius (Marco Polo – Ominka/Sinaeda), a matką Aston Answer (Any Questions – Pennywort/Seine). Marius, ogier rasy NWP, miał na koncie wiele sukcesów sportowych, które osiągał wraz z brytyjską amazonką, Caroline Bradley. W 1977 r. zawodniczka zdecydowała się zakupić Miltona, który po matce odziedziczył piękną maść, niezwykłą prezencję i domieszkę pełnej krwi angielskiej. Źrebak zamieszkał na rodzinnej farmie Bradleyów, a Caroline wierzyła w to, że jej nowy koń z pewnością wda się w Mariusa. Starannie trenowała Miltona, a swoim rodzicom mówiła, że siwy wałach kiedyś zostanie wierzchowcem olimpijskim.
Wspólne treningi przerwała niespodziewana i przedwczesna śmierć Caroline w 1983 r. Brytyjska zawodniczka zmarła w wieku 37 lat z powodu obrażeń, które odniosła w wyniku upadku z konia w trakcie zawodów. Miltonem zaopiekowali się rodzice Caroline. Doreen Bradley, matka zmarłej amazonki, zapewne już nie pamiętała słów, którymi kiedyś opisała Miltona. Niegdyś (wg niej) „brzydki” koń, udowodnił swój talent do tego stopnia, że posypały się propozycje odkupienia go – Bradleyowie nigdy nie przyjęli żadnej z nich.
Kariera sportowa – medal za medalem!
Przełomem była jesień 1985 r. – właśnie wtedy John Whitaker, znany brytyjski zawodnik skoków przez przeszkody, zaczął jeździć na Miltonie, co było początkiem wspaniałej kariery sportowej tego konia.
Najpierw Whitaker przetestował Miltona na kilku małych zawodach, a następnie zabrał go do Berlina, gdzie wspólnie zajęli 3. miejsce w małym Grand Prix. W 1986 r. Whitaker i Milton wzięli udział w zawodach Du Maurier Limited International w Spruce Meadows, na których zajęli 1. miejsce. Z Mistrzostw Europy w St. Gallen (1987 r.) wrócili z aż dwoma medalami (indywidualne srebro i złoto drużynowo). Te oszałamiające sukcesy zachęcały Whitakera do wystąpienia na IO w Seulu (1988 r.) – niestety musiał odpuścić, ponieważ Bradleyowie uznali, że taka podróż byłaby dla Miltona na tyle trudna i obciążająca, że mógłby potem nie przejść przeglądu weterynaryjnego.
Skoro Bradleyowie byli niechętni dalszym podróżom, pozostał podbój Europy! Whitaker i Milton sięgali po kolejne zwycięstwa – z ME w Rotterdamie (1989 r.) przywieźli 2 złote medale, na WEG w Sztokholmie (1990 r.) wywalczyli kolejne 2 medale (indywidualne srebro i brąz drużynowo), a Puchar Świata FEI zdobyli w Dortmundzie (1990 r.) oraz Göteborgu (1991 r.).
Ostatecznie wspaniały Milton – mimo innych zapowiedzi – osiągnął normalny wzrost (168 cm w kłębie), a jego skoki były długie, pełne i zachwycające. Wałach łącznie zarobił ponad 1,25 mln funtów, co uczyniło go pierwszym milionerem wśród koni skokowych, a gdyby doliczyć wartość wygranych samochód (było ich co najmniej 10), końcowa kwota byłaby jeszcze wyższa.
Simply the Best!
Początek lat 90. to okres jego największej popularności. Publiczność kochała go do tego stopnia, że powstawały… jego fankluby! Milton często radośnie podskakiwał po każdej udanej rundzie, czym jeszcze bardziej podbijał serca wszystkich obserwujących go ludzi. Na zawody wiele osób przychodziło z transparentami, by chociaż w ten sposób wyznać Miltonowi miłość (!), a każdy występ był nagradzany gromkimi brawami i okrzykami uznania. Pojawiały się też czasopisma i książki o Miltonie, bez problemu były też dostępne plakaty i inne akcesoria z wizerunkiem Miltona (kubki, koszulki, długopisy itd.).
Olśniewający Milton był też znany z… charakteru! Nieustannie toczył małe bitwy ze stajennymi, którzy próbowali zaprowadzić go do stajni – testował ich cierpliwość na różne sposoby. Miał też zwyczaj zdejmowania derek, by zaraz zacząć je podgryzać. Gdy nie chciał wykonać jakiegoś polecenia, wysuwał język i pogardliwie prychał. Był przy tym tak uroczy, że trudno było powstrzymać uśmiech.
„Milton miał w sobie coś, czego nie miał żaden inny koń”
W 1992 r. Whitaker i Milton wystąpili na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie. 15-letni koń nadal był w świetnej formie, ale niestety źle znosił hiszpańskiej upały. Para zajęła 14. miejsce. 2 lata później Milton przeszedł na emeryturę – oficjalnie zakończył karierę sportową, a na co dzień przebywał na farmie Whitakerów w Yorkshire. Raz na jakiś czas nadal pojawiał się publicznie, by fani mogli go zobaczyć czy pogłaskać. Taki stan rzeczy zmienił się w 1998 r., gdy Milton musiał przejść operację kolki – od tego momentu mógł przejść na całkowitą emeryturę, by odpoczywać i cieszyć się życiem w towarzystwie najlepszego przyjaciela, konia Hopscotcha (wraz z Whitakerem również zdobywali medale).
W lipcu 1999 r. nastąpił nawrót kolki, co już niestety mocno obciążyło organizm Miltona. Koń zmarł 4 lipca 1999 r., a przyczyną śmierci była niewydolność serca. Wspaniałego siwego wałacha pochowano na farmie Whitakerów.
Śmierć ulubieńca Brytyjczyków była dla wszystkich wstrząsająca. Ronnie Massarella, szef ekipy z okresu największych sukcesów Miltona, tak przedstawił tego konia: „(...) on i John [Whitaker] byli wspaniałymi ambasadorami brytyjskich skoków przez przeszkody. Milton miał w sobie coś, czego nie miał żaden inny koń”.
