20 września odszedł 25-letni ogier Cavalor Cumano (Cassini I – Chanel II/Landgraf I) na którym wielkie sukcesy sportowe osiągał Jos Lansink (BEL).
Holsztyński Cumano urodził się 31 marca 1993 r., a jego drzewo genealogiczne było imponujące – jego przodkami byli m.in. Cassini I (Capitol I – Wisma/Caletto II), Landgraf I (Ladykiller – Warthburg/Aldato) czy Cor de la Bryere (Rantzau – Quenotte/Lurioso). Można powiedzieć, że Cumano był w zasadzie skazany na sukces, dlatego nic dziwnego, że jego kariera sportowa świetnie się rozwijała. Ogier wraz z jeźdźcem Josem Lansinkiem (BEL) wywalczył m.in. 1. miejsce na Mistrzostwach Świata w Akwizgranie (2006), 2. miejsce na Mistrzostwach Europy w Mannheimie (2007) oraz 1., 2. i 3. miejsce na Grand Prix w Calgary (odpowiednio: 2004, 2008, 2007). Na koncie miał też kilka zdobytych licencji (SF, ZANG, BWP, HOLST), a wśród jego potomstwa można wymienić klacz Noblesse Des Tess (Cumano – Philadelphine/Irak E) czy wałacha Neptune Brecourt (Cavalor Cumano – Venise Brecourt/Kayack) – pierwszy z wymienionych koni wywalczył 4. miejsce na IO w Londynie (2012), a drugi uczestniczył w WEG (2014). W 2011 r. Cavalor Cumano przeszedł na emeryturę, którą spędzał w stajni Lansinka.
Dziś (21 września) Lansink opublikował na swoim facebookowym profilu post o śmierci ogiera. Jeździec pożegnał Cumano słowami: „Był to koń, który nigdy się nie poddawał i nigdy mnie nie zawiódł. Po zakończeniu kariery sportowej cieszył się zasłużoną emeryturą na pastwiskach, znajdujących się na terenie mojej stajni w Meeuwen. Dzień w dzień przebywał na świeżym powietrzu. Nawet gdy radował się swoją emeryturą, zawsze pokazywał, że nadal jest królem. Dziękuję ci za wszystko, kolego. Nie ma cię tu z nami, ale na zawsze pozostaniesz w naszych sercach”.
