Podstawowym mechanizmem termoregulacji u koni jest wydzielanie potu, którego parowanie z powierzchni ciała zwierzęcia umożliwia utrzymanie prawidłowej temperatury ciała. Charakterystyczną cechą gatunkową jest produkcja silnie hipertonicznego potu, a więc utrata dużych ilości elektrolitów w procesie chłodzenia. Głównymi kationami są sód i potas, natomiast anionem jest jon chlorkowy. Ponadto tracone są także jony wapniowe i magnezowe, jednak w mniej znaczących ilościach. Każdy litr końskiego potu zawiera około 2,2-3,3g sodu, 1,1-2,1g potasu i 5-5,6g chlorków.
Biorąc pod uwagę możliwość ubytku płynów na poziomie ponad 30 litrów (w przypadku długotrwałego wysiłku), istnieje możliwość powstania dość dużych niedoborów elektrolitowych. W trakcie długotrwałego wysiłku, zwłaszcza w wysokiej temperaturze, należy zadbać o pojenie koni oraz zaopatrywanie ich w elektrolity, ponieważ w przeciwnym razie może dojść do odwodnienia organizmu. W wyniku odwodnienia dochodzi do negatywnych zjawisk, takich jak zgęstenienie krwi, zwiększenie jej lepkości, co w konsekwencji doprowadza do zmniejszenia przepływu krwi w naczyniach obwodowych. Może to skutkować zmniejszeniem tempa dostarczania do tkanek tlenu oraz spowolnieniem usuwania z nich szkodliwych produktów przemiany materii, doprowadzającym do kwasicy i hipoksji (niedotlenienia) tkanek. Spadek ilości wody w organizmie może również skutkować niebezpiecznym spadkiem ciśnienia krwi.
Dokonując wyboru preparatu elektrolitowego dla konia, należy zwrócić uwagę na zawartość w nim najistotniejszych dla organizmu pierwiastków oraz proporcji pomiędzy nimi. Dobrze kierować się zawartością poszczególnych elektrolitów w wydzielanym pocie, tak aby dostarczane ilości były proporcjonalne do tych utraconych.
Autorką artykułu jest
lek.wet. Aleksandra Falkowska, absolwentka
Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, która swoje doświadczenie zdobywała w Niemczech m.in.
w Gestuet Lewitz i w Tierklinik Grossmoor.
